انجمن اولیاء و مربیان مظهر همکاری خانه و مدرسه در امر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان است. خانه و مدرسه دو نهاد تربیتی مهم به شمار می آیند که در صدرعوامل تأثیرگذار بر روند رشد و تکامل رفتار و منش نوباوگان جامعه قرار دارند، و مهمترین عامل در تربیت و رشد فکری و اخلاقی، هماهنگی و همسویی نظری و عملی میان مربیان و خانواده است.
هر یک از دو کانون خانه و مدرسه، به تنهایی امکان عمل موفقیت آمیز نخواهد داشت و باید به عنوان یک مرکز و یک نهاد تعلیماتی و تربیتی تلقی شوند و مجموعه سیاست و برنامه هایی که آموزش و پرورش طراحی و به اجرا درمی آورد، در این دو کانون بر اساس یک سیاست ، یک بینش و یک هدف دنبال شود. اولیا به عنوان صاحبان اصلی سرمایه های با ارزش، دارای حق اظهار نظر، حق نظارت و در بعضی موارد حق دخالت در مسائل آموزش و پرورش هستند و تنها در این صورت است که فرآیند پیچیده و عمیق تربیت و تعلیم می تواند به شکل درست و شایسته ای به اجرا گذاشته شود و موجب رشد و تعالی گردد.
ممکن است رفتار و شیوه های تربیتی مربیان با رفتار و روشهای تربیتی اولیا در خانواده متفاوت و یا احیاناً متضاد باشد که در این صورت تاثیرهای ویرانگری بر شخصیت کودک دارد. از این اصل مسلم تربیتی می توان ضرورت ارتباط و تبادل نظر میان اولیا با مربیان را درک کرد . این ارتباط در سیستم آموزشی و پرورشی ما از طریق انجمن اولیا و مربیان صورت می گیرد.
انجمن اولیا و مربیان هیات منتخبی از پدران و مادران دانش آموزان و مربیان مدرسه است که با هدف تلاش و همکاری درجهت پیشبرد امورآموزش و پرورش دانش آموزان تشکیل می شود. این هیات پیشنهادها و طرحهای مفید را به مدیر و دیگر مسئولان مدرسه ارائه می کند و در اداره بهتر امور یار و یاور صمیمی مدیران محسوب می شود. برای فعالیت انجمنهای اولیا و مربیان، آئین نامه ویژه ای تدوین شده است.
خانه و مدرسه زمانی می توانند رسالت آموزشی و تربیتی خاص خود را به نحو مطلوب انجام دهند که هر یک شناخت تربیتی کافی داشته باشند و نقش تربیتی خاص خود را با بصیرت ایفا کنند.
انجمن اولیا و مربیان که درجهت رشد و آگاهی پدران و مادران و دست اندرکاران تعلیم وتربیت در مدارس گام بر می دارد، باید در تعلیم و تبیین نقش های تربیتی خانه و مدرسه اهتمام ورزد.
1- آگاه کردن اولیا به مسائل دینی، تربیتی ، اخلاقی و مشاوره با آنان در هماهنگ کردن روشهای تربیتی و آموزشی در محیط خانه و مدرسه.
2- ایجاد و تحکیم پیوندهای عاطفی، اخلاقی و انسانی بین اولیا ومربیان.
3- بهره مندی هر چه بیشتر از امکانات اولیا برای تهیه، تدارک و تکمیل امکانات آموزشی- پرورشی و بهداشتی مدرسه.
1- مشاوره و برنامه ریزی به منظور تحقق یافتن اهداف انجمن.
2- تهیه برنامه بهداشتی- پزشکی و نظارت براجرای آن در مدرسه.
3- همکاری و همفکری با مدیر به منظور برگزاری جلسات ماهیانه اولیا و مربیان در جهت آموزش بهداشت، مسائل تربیتی، دینی و سواد آموزی.
4- دعوت از اولیای علاقمند به منظور بهره مندی از خدمات و یاریهای آنان برای تهیه و تدارک و تکمیل امکانات آموزشی -پرورشی مدرسه.
5- همکاری و همفکری با مدیر و مربیان مدرسه در مورد برنامه های اوقات فراغت دانش آموزان و انجام گردشهای علمی - تفریحی.
6- قبول هدایا و کمکهای مالی از اولیا و دیگر افراد خیر و علاقمند.
دکتر لی سالک، یکی از استادان روانشناسی کودک و متخصص کودکان در دانشگاه کورنل ، درباره اهمیت ارتباط میان والدین با مدرسه می گوید:" وقتی کودک می بیند که شما مدرسه و فعالیتهای مربوط به آن را آنقدر مهم می دانید که در آن شرکت می کنید، دردرون خود احساس رضایت می کند. شرکت در جلسات خانه و مدرسه به فرزند شما می فهماند که اطلاعات بی واسطه و آزادانه بین شما و آموزگار او رد و بدل می شود. اگر شما به مدرسه اهمیت بدهید، کودک نیز برای مدرسه و آموزگارش احترام بیشتری قابل می شود. وی می گوید کودکانی که والدینشان درفعالیتهای مربوط به مدرسه شرکت می کنند ، نوعی روحیه اجتماعی پیدا می کنند و نسبت به جامعه و مسائل مربوط به آن احساس مسئوولیت بیشتری دارند. کلیه کودکان، مدرسه را کمی شبیه خانواده، و خانواده را کمی شبیه مدرسه می دانند."